Mijn baby is een slechte slaper – van slaper naar nachtbraker

Van een meisje dat de eerste paar maanden van haar leven zo’n beetje slapend doorging, veranderde ze ineens in de grootste nachtbraker. Mijn baby is een slechte slaper: hoe ze van slaper naar nachtbraker ging.

Laten we positief beginnen

In oktober 2020 zijn we voor het eerst ouders geworden van ons zoontje Vic. Vic is vanaf moment één de meest relaxte baby geweest, zeker als het aankomt op slapen. Inmiddels is Vic bijna 4 jaar en bij hem zijn de gebroken nachten op twee handen te tellen. En nog steeds slaapt hij het liefst nachten van 12 uur. Fantastisch, maar inmiddels zijn we er wel achter dat Vic hierin eerder een uitzondering is.

Opnieuw zwanger

In augustus 2022 kwamen we erachter dat ik weer zwanger was en in september stond de eerste echo gepland. We wisten natuurlijk wat we moesten zien op de echo, dus gingen we er vrij relaxed heen. Ik mocht gaan liggen en de echoscopist plaatste de echokop; BOEM ja hoor daar lagen ze, netjes met zijn tweeën naast elkaar, iedere een eigen vruchtzak en twee kloppende hartjes. Een tweeling! Een enorme schok maar hé al zouden ze maar half zo goed slapen als hoe Vic slaapt.. dan zal het wel goed komen.

De tweeling werd geboren: welkom Ray & Loa

In maart 2023 met 37 weken en één dag zijn Ray en Loa geboren. Allebei wat klein maar ze hadden een goede start en na 3 dagen mochten we al naar huis. Loa was het kleinst, kon zichzelf de eerste week niet goed op temperatuur houden, maar deze meid kon slapen! Goed dachten we, zo kan ze groeien en aansterken. De eerste maanden was Loa heel relaxt, in tegenstelling tot haar tweelingbroertje. Die sliep wel maar het liefst op een van ons, hield altijd wel iets van ons vast en had ook het liefst zijn zusje bij zich. Super schattig! Al snel merkte we dat ze niet samen op een kamer konden slapen. Ray sliep het eerste jaar onrustig, vaak wakker maar wel te troosten. Doordat hij huilde werd Loa wakker, reden genoeg om ze niet samen op een kamer te laten slapen want ja, Loa sliep wel.

Foto door: fotosvanjess

Maar toen…

Zo goed als Loa de eerste maanden sliep, zo slecht ging het daarna. Ze kon wel 5 a 6 keer per nacht wakker worden. Ray kwam daar regelmatig ook nog bij en met een militair als man die met regelmaat weg is, werd het er voor niemand beter op. Ontroostbaar en boos en uiteindelijk rustig te krijgen met een fles.. Verre van ideaal, maar toch gaven we toe aan de fles om ook zelf nog wat nachtrust te krijgen. Afgelopen zomer bereikte het voor ons het dieptepunt. Nachten wakker, zo verdrietig en ontroostbaar met als gevolg een oververmoeid kind en wij waren er ook niet veel beter aan toe. We hadden echt dringend betere nachten nodig.

Wanneer ga je hulp vragen.. Ik ben er toch niet goed in. Ik heb vooral mezelf lang voorgehouden dat het erbij hoort, we vooral niet moeten zeuren want ja, iedere ouder loopt hier toch tegenaan. Dat wij dit bij Vic niet hebben gehad was een luxe. De nachten werden steeds erger of ja korter. Iedere nacht zat een ons soms wel uren naast haar bed, Loa is een volhouder en bij haar weg gaan terwijl ze zo aan het huilen was voelde niet goed. Vic lieten we nooit huilend in slaap vallen. Waarschijnlijk ook omdat zich dat niet vaak voordeed en omdat we ‘alle tijd’ hadden. Met een tweeling erbij, van 1 naar 3 kinderen is een overgang en je komt standaard handen te kort. Het gevoel dat je voldoende tijd hebt voor alle 3 is er niet. 

Hulp van een slaapcoach

Ik heb lang genoeg geroepen dat we er niet aan gaan beginnen want ja we moeten dit zelf kunnen en in hoeverre kan iemand ons echt helpen. Tot ik ’s nachts een post van @slaapverhalen zat te lezen en ik besefte dat ik dit om 3 uur ’s nachts aan het lezen was het toch goed zou zijn om haar een berichtje te sturen. De volgende ochtend heb ik meteen een berichtje gestuurd en we kregen allebei een goed gevoel bij hoe ons ‘probleem’ benaderd werd, dat we besloten om een adviesgesprek bij haar te plannen. Het gesprek met Floor was een verademing voor ons, ze had een duidelijke uitleg over Loa haar slaapcyclus en ze had duidelijk voor ogen waar we tegenaan liepen. Door het gesprek met Floor konden we de situatie weer wat helderder bekijken want door zulke nachten zagen wij het zelf niet meer. We kregen een onderbouwd advies waar we mee aan de slag zijn gegaan. Inmiddels zijn we een paar weken verder en, ondanks dat we er nog niet zijn, gaan de nachten al zoveel beter. Loa heeft meer rust en wij daardoor ook. Hulp vragen heeft ons in die paar weken al zo veel verder gebracht, ik kan het iedereen aanraden! Soms zie je het zelf niet meer en is het fijn als iemand helpt!

Hoofdfoto door: Milou Bastiaansen fotografie