Maandagmorgen 10:00, de onderzoekskamer op de afdeling gynaecologie. Koude gel op mijn buik. Ik ben 15 weken zwanger en heb sinds gisteren bloedverlies. Al snel verschijnt ons kleintje op het scherm. Hij ligt stil en zijn hartje klopt niet meer. Ons mannetje is niet groter dan wat bij een zwangerschapsduur van 13 weken normaal is.
Op het moment dat ik het zelf op het scherm zie komen de tranen. Ook al was ik bang dat het niet goed was, ik had toch ook nog hoop dat er niets aan de hand zou zijn. Nu slaat al mijn hoop weg en valt het verdriet als een klamme deken over me heen.
Een miskraam raakt je diep
Een miskraam… ik wist dat het kon gebeuren. Maar ik had geen idee hoe diep het je raakt als het je overkomt. Na deze late miskraam is het ons nog een keer overkomen en vrij snel daarna voelde ik: ik ga dit niet nog een keer doen.
Ik wilde niet ons leven en dat van onze zoon (die we gelukkig al hadden) in het teken zetten van wat er niet was. Ik wilde blij kunnen zijn met wat er wel is, en we waren natuurlijk al jaren een fijn gezinnetje met zijn drieën.
Na de geboorte van onze zoon heb ik jarenlang getwijfeld of ik nog een tweede wilde, en toen we voelden dat een tweede heel erg welkom was, overkwam ons dit.
Van mijn eigen miskramen naar miskraambegeleiding
“Je bent niet alleen maar niet-meer-zwanger, je rouwt om het verlies van je ongekende kindje.”
Een miskraam is vaak een eenzaam proces
Een van de dingen die mij het diepste hebben geraakt was de eenzaamheid van mijn verdriet. Niemand die het ook zo voelde, zelfs mijn partner niet. Niemand die echt begreep hoe ik me voelde. Natuurlijk waren er mensen bij wie ik uit mocht huilen of bij wie ik kon praten, maar ik moest het eerst uitleggen en dat maakte het tot een heel eenzaam proces. En als ik denk aan alle vrouwen die daar nu mee worstelen, dan raakt me dat. Dat is waarom ik al meer dan 10 jaar dit werk met heel veel liefde doe.
Als je zwangerschap misloopt verlies je je ongekende kindje
Want een miskraam is niet niks, het is een verlieservaring die je diep raakt. En dat geldt net zo goed voor zwangerschappen die op een andere manier mislopen, zoals een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of wanneer je, na een prenatale test, voor de keuze komt te staan om je zwangerschap te beëindigen.
Hoe kort je ook zwanger was, je hebt je kindje-in-wording onder je hart gedragen en je hield er al van. Nu moet je alweer afscheid nemen nog vóór je de kans hebt gekregen om het te kunnen leren kennen. Je bent niet alleen maar niet-meer-zwanger, je rouwt om het verlies van je ongekende kindje. Ook een prille miskraam raakt je diep.
Hoe lang duurt verdriet om een miskraam?
Je verdriet kan best lang duren, er staat geen eindtijd voor. Het duurt langer dan je van tevoren denkt en langer dan de mensen in je omgeving zich vaak realiseren. Zo kan je verdriet rond de datum dat je was uitgerekend ineens weer meer naar voren komen. Dat is helemaal oké. Het mag duren zolang als jij nodig hebt.
Veel vrouwen komen hun miskraam zelf weer te boven, maar als je hier moeite mee hebt, bijvoorbeeld omdat je tijdelijk veel op je bordje hebt bijvoorbeeld, of omdat het bij jou lang duurde om zwanger te raken, of je meerdere miskramen achter elkaar krijgt, dan kan het moeilijk voor je zijn om de draad van je leven weer op te pakken.
Miskraambegeleiding ter ondersteuning
Merk je dat je soms meer geraakt wordt dan je lief is? En heb je behoefte aan rust rond je misgelopen zwangerschap? Dan kun je veel baat hebben bij gespecialiseerde miskraambegeleiding. Of dat nu online of offline is, 1-op-1 of in kleine groepjes, je hoeft het niet alleen te doen. Heb jij na je miskraam heb je behoefte aan handvatten? Mijn e-boek “Een miskraam. En nu? 7 inzichten die je verder helpen” geeft je meer informatie en tips.
