Het duurt een jaar voordat je baby evolueert in een dreumes. Een jaar lijkt lang, 12 maanden klinkt lang. Maar het is een keer in je vingers knippen en je bent er. Zo níét lang duurt een jaar als je pas moeder bent geworden. Een jaar lang zorgen, angsten, paniekaanvallen, niet (voldoende) kunnen genieten. Zo zag het er voor mij uit. Maar er zullen ook moeders zijn die een jaar lang volop genieten, zich amper zorgen maken. Wat zou ik daar graag bij hebben gehoord. Ik had graag meer van mijn kleine baby genoten. Langer naar haar handjes, haar stuip lachjes, haar scheel kijkende oogjes gestaard. Ik was vaker met haar samen in bed gaan liggen, of op de bank. Ik had haar vaker en langer op mijn borst gelegd om haar zo dichtbij mogelijk te hebben. Maar zou het iets veranderen? Ik denk het niet.
Elke baby springt van de ene fase naar de andere en elke moeder anticipeert daarop. Het negeren kan niet. Als jouw kindje een sprongetje heeft kan jij niet achterblijven als moeder en denken ‘’ho ho, ik ben hier niet klaar voor’’. Wij als moeder zijnde moeten ons constant aanpassen op de ontwikkeling van ons kind. Is geen gemakkelijke taak als je het mij vraagt. Ook al weet je dat die fases eraan komen en ook ongeveer wanneer, dan nog komt het altijd te snel.