In deze rubriek lichten we gezinnen uit waarin we in gaan op het ouderschap en opvoeding waarbij ouders openhartig delen over hun ervaringen, uitdagingen en mooie momenten. In deze rubriek lees je over verschillende manieren van opvoeden en hoe ouders daarin hun weg vinden. Vandaag in beeld: het gezin van Rachel.
Hoe zou je jullie opvoedstijl omschrijven in drie woorden?
Als ik onze opvoedstijl in drie woorden zou moeten omschrijven zouden het de woorden grenzen, communicatie en openheid zijn.
Als kersverse ouders is het met het eerste kindje erg zoeken naar welke opvoedstijl passend is bij het gezin. Voor ons was het al snel duidelijk dat wij het belangrijk vonden om zowel op jonge leeftijd maar ook zeker als ons zoontje ouder is te gaan voor een open communicatie waarbij altijd alles besproken kan en mag worden. Op deze manier willen wij creëren dat hij zich vrij voelt om alles te kunnen delen. Wij vinden het belangrijker dat hij als hij ouder is eerlijk zal zijn in plaats van dat hij gewenst gedrag vertoond en daarbij dus maar ‘gewoon’ zegt wat wij als ouders willen horen in plaats van zijn gevoel bij ons te uiten.
Daarnaast vinden wij het zeker nu in de dreumes/peuter fase belangrijk om grenzen te stellen. Dit zorgt voor voorspelbaarheid, duidelijkheid en zelfvertrouwen. Ons zoontje zoekt regelmatig de grenzen op waarbij aan zijn houding al duidelijk te zien is dat hij héél goed weet dat wat hij aan het doen is niet oké is, hij is afwachtend naar de handeling die wij vervolgens verrichten. Wij leggen hem daarbij altijd uit waarom iets niet kan en bieden iets anders aan. Wanneer hij bijvoorbeeld op de bank gaat staan springen , vertellen wij hem dat een bank is om op te zitten. Vervolgens vertellen wij dat hij op de grond mag springen. Hij roept meteen: ja! En klimt van de bank af om samen met ons op de grond zo hoog mogelijk te springen. Op deze manier buigen wij het om naar een positieve nieuwe ervaring voor ons zoontje.
Wat is een opvoedmoment waarop je dacht: “Yes, dit doen we goed!”?
Het moment waarop ik als ouder voelde dat wij het goed doen was tijdens het wandelen met ons zoontje. Wij wonen in een dorp waar het redelijk druk kan zijn qua vervoersmiddelen. Mijn zoontje krijgt zodra we de deur uitstappen de keuze tussen in de wagen zitten of lopen aan de hand. Als ik hem vraag of hij wil zitten zegt hij meteen ‘nee’, wanneer ik hem vraag of hij aan de hand wil lopen antwoordt hij vervolgens met ‘ja’. Tijdens het lopen probeert hij een aantal keer te lopen zonder een handje vast te houden. Ik leg hem nogmaals uit dat hij als hij geen hand geeft in de wagen moet zitten omdat er veel auto’s langs rijden. Hij geeft meteen een hand om op deze manier samen verder te wandelen. Een oudere man passeert ons op het moment dat ik gebukt zit om mijn zoontje de situatie uit te leggen. Zodra wij verder lopen lacht de oudere man naar mijn zoontje, kijkt mij aan en zegt ‘zo, hij weet waar hij aan toe is, fijn!’. Toen ik verder liep met mijn zoontje had ik een kort momentje waarop ik dacht ‘dat was fijn om te horen!’.
Wat is een opvoed-misser of een hilarische situatie die je nooit zult vergeten?
Wij zijn bij ons zoontje al vanaf de geboorte actief bezig geweest met het benoemen van voorwerpen, personen en alles om hem heen. Hij kon de woordjes mama, papa en opa snel en duidelijk uitspreken. Toen wij met hem naar de dierentuin gingen toen hij ongeveer 10 maanden oud was was hij onder de indruk van een aap die daar zat. Natuurlijk hebben wij dit woord benoemend en ook nadat wij in de dierentuin waren geweest benoemde zowel wij als onze familie dat hij een aap had gezien. Tot op een dag ons zoontje het woord aap uitsprak en daarbij de woorden die hij kon benoemen verving voor het woord aap. Zo was de alles en iedereen ‘aap’. Dit heeft zeker twee maanden geduurd voordat de woorden weer gevarieerd werden en ‘aap’ naar de achtergrond verdween. Achteraf kunnen wij hier erg om lachen.
Welke uitdaging in de opvoeding heeft jullie als gezin sterker gemaakt?
Vooraf hoorde ik altijd dat de babyfase de lastigste fase was. Mijn partner en ik keken elkaar tijdens het koken aan terwijl ons zoontje een bal naar ons toe gooide en zeiden tegen elkaar: ‘de babyfase het lastigste? Leer de peuterpuberteit maar kennen!’ Vanaf het moment dat ons zoontje 16 maanden oud was merkten wij dat zijn eigen wil steeds sterker werd, de driftbuien dagelijks langskwamen en wij door de dag heen meerdere keren een boze dreumes op de grond zagen liggen mopperen. In deze fase is het voor het eerst geweest in ons ouderschap dat wij met elkaar in gesprek zijn gegaan om afspraken en grenzen te stellen die bij beiden ouders hetzelfde zijn voor ons zoontje. Wij vinden het belangrijk dat het voor hem duidelijk is en er geen verschil zit in wanneer hij bij welke ouder alleen is. Dit werkt voor zowel ons als ons zoontje perfect. Hoewel hij ons natuurlijk door de dag heen aan het testen is, kunnen wij er wanneer hij in bed ligt samen om lachen.
Wat is een tip of “lifehack” in de opvoeding die je met andere ouders zou willen delen?
Mijn tip aan alle andere ouders is leef en laat leven. Structuur en regelmaat is erg belangrijk maar lukt dit een dag niet, is dit ook oké. Als ouder faal je niet, een kind is erg flexibel en samen overleven jullie ook dit moment!
