Vroeggeboorte – 31 weken, 4 dagen 

Gastblogger: Gaby van Dissel

Mijn zwangerschap van ons eerste kindje verliep, tot een week of 25 gewoon goed. Niks bijzonders. Toen ik dus voor een simpele controle naar de verloskundige moest, vonden mijn vriend en ik het niet nodig dat hij daarvoor vrij zou nemen. Maar die controle afspraak verliep anders dan verwacht. Een hoge bloeddruk werd geconstateerd en ik werd meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Ik ben Gaby en dit is mijn verhaal over het vroeggeboorte van ons dochtertje.

Zwangerschapsvergiftiging

Met 28 weken werd er bij mij een zwangerschapsvergiftiging bevestigd. Ik moest opgenomen worden in de streek ziekenhuis, maar met 31 weken ben ik uit voorzorg met de ambulance verplaatst naar het Sofia kinderziekenhuis in Rotterdam. Hier konden ze nog meer voor mij en onze baby doen als ze geboren zou worden op deze termijn. Er werd 2 dagen lang van allerlei medicatie aan en afgesloten, ik werd leeg geprikt, lag zowat de hele dag aan een CTG en ze kwamen 2 keer per dag een echo maken.

Spoedkeizersnede

Donderdagochtend 26 mei: Hemelvaartsdag. Ik ben nu 31 weken en 4 dagen zwanger.
Om me heen gebeurt er best veel en lopen constant verpleegkundigen de kamer in en uit. Na de zoveelste echo, en nog steeds aan het ctg, vraag ik toch even aan de dokter: “Moet ik mijn vriend eigenlijk bellen?” Waarop haar antwoord was: “is hij hier niet?!” Ik zelf heb hier nog geen seconde gedacht dat ze vandaag geboren zou worden en dacht dat het allemaal wel zal meevallen, maar toch komt mijn vriend met een soort van spoed naar Rotterdam gereden. Nog geen halfuur later staat de gynaecoloog naast me met de vraag: hoelang nog voor je vriend er is? En ondertussen word ik van alle kanten voorbereid op een spoedkeizersnede. Maar zelf ben ik de rust zelve op dit moment. Alles komt goed, dat weet ik zeker.

Ontdek en stimuleer de mentale ontwikkeling van jouw baby

Download nu

Daar is ze dan

Om 13.00 uur en met 1300 gram wordt Guusje op de wereld gezet. Mijn vriend gaat met haar mee, hij kijkt toe hoe ze, eigenlijk op elk plekje van haar lichaam, een plakkertje of prikje met snoertje krijgt. Ze heeft een infuus, zuurstof maskertje, sondevoeding en plakkers (verbonden met een monitor) die haar hartslag en saturatie controleren. De dagen die volgen zijn spannend, frustrerend, vermoeiend, verdrietig maar ook gevuld met buidelen, kroelen en tranen van geluk. Na 3 dagen Rotterdam, mogen we (gelukkig) verplaatsen naar Breda, dichter bij huis. Samen (24/7) op een kamer in het moeder- en kindcentrum van het ziekenhuis.

Het verloop in het ziekenhuis

De eerste weken zijn vol met ups en downs. Er komt heel veel op ons af. Op haar kleinst woog Guusje 1170 gram. En een ding kan ik je vertellen: een luier verschonen in een couveuse met 8 draadjes in de weg, is niet makkelijk! Dat zorgde dan ook voor het nodige zweet. Soms stond de kamer weer ineens vol met dokters en apparatuur omdat ze dan toch weer even wat moesten onderzoeken. Onderzoek hier, onderzoek daar. Onzekerheid en zorgen, maar ook vreugde als het wel positief was.

Ze ging van couveuse, naar waterbedje, van waterbedje naar wiegje. Elke week verdwijnt er weer een slangetje uit of van haar lichaam. Eind week 35 (Guusje dan bijna 5 weken oud) heeft ze helemaal geen medicijnen meer en drinkt ze borstvoeding uit een flesje.
Nu is het noodzaak om 48 uur niks geks te vertonen op de monitor. Pas daarna gaan we verder praten over hoe en wanneer ze mee naar huis mag. Dit mag sowieso pas met een termijn van 36 weken en een gewicht van 2000 gram.
Na een spannende 48 uur, waarin niks geks is gebeurd, hoeft Guusje niet langer verbonden te zijn met de monitor. En daarna wordt ook het allerlaatste slangetje uit haar neusje gehaald. De sondevoeding is niet meer nodig. Precies op 36 weken en met een gewicht van 2006 gram ging een heel klein, maar mega sterk meisje mee naar huis!

Thuis

Ook thuis hadden we de eerste weken nog wat spannende momenten tussendoor. Op heel veel dingen die konden gebeuren waren en werden we voorbereid. Het eerste jaar kregen we begeleiding aan huis van een gespecialiseerd fysiotherapeut vanuit het Amphia ziekenhuis. Zij kwam 1 keer per maand bij Guusje kijken, spelen, oefeningen doen en ons ondersteunen met vragen en dingen waar we tegenaan liepen. Ook hebben we 1.5 jaar lang afspraken gehad bij de kinderarts. We deden rustig aan met Guusje, hebben bijna alle adviezen opgevolgd maar hebben vooral gekeken naar wat ze zelf aangaf. Al snel merkten we dat Guusje alles eigenlijk heel goed deed en dat haar ontwikkeling niet zoveel verschilde van kindjes die even oud waren. Uiteindelijk zagen we een meisje opgroeien eigenlijk heel vanzelf. Een sterk meisje met een sterke wil. En die sterke wil was alles wat ze nodig had nadat ze 2 maanden te vroeg op de wereld was gekomen…

Samen sterker

Dit proces heeft een enorme impact op ons leven gehad. Mijn vriend en ik hebben bijna 2 maanden gescheiden geleefd, ondanks dat we veel samen waren in het ziekenhuis. Ik kan wel zeggen dat het ons samen sterker gemaakt heeft. En gemaakt tot het gezin dat we nu zijn. Inmiddels is Guusje 2 jaar, hebben we zoontje Sammie die eind september 1 jaar is geworden en zijn er 2 broertjes onderweg.

Heeft dit artikel je geholpen?

thumb_up_alt thumb_down_alt

Deel dit artikel

Ontvang een melding bij de start van een sprong!

Wil je graag voorbereid zijn wanneer een sprong zich bij jouw baby aandient? Schrijf je gratis in voor onze sprongenwekker en ontvang altijd een melding wanneer een sprong gaat beginnen!

Wat is de uitgerekende datum van jouw baby?*