Van roze wolk naar postnatale depressie

Het is zo ver, ik ben aan het bevallen van onze tweede dochter en het gekke is dat ik alleen maar kan denken aan hoe alles zich bijna tot in de puntjes herhaald. Van de opname, de inleiding en bijna het uur van arbeid is alles hetzelfde. Ik hoor de gynaecoloog nog zeggen: je mag een oefenwee gaan proberen, niet wetende dat ze er al gelijk zou zijn. En wat ons nog te wachten stond. Dit is mijn verhaal, van hoe ik van een roze wolk naar een postnatale depressie ging.

Wat een geluk, wij zijn compleet

De kraamtijd bij Olivia (nu 9 maanden) verliep net even anders dan bij Julie (3,5 jaar). Het was nu geen coronaperiode, we mochten bezoek ontvangen en het leven ging gewoon weer door. Ik voelde me de gelukkigste mama van de wereld. Ons gezin is compleet en wat heb ik een roze wolk om me heen. Maar van de een op andere dag dacht ik “wat duren mijn kraamtranen lang”. Het geluk wat ik zo had ervaren na beide bevallingen werd nu ineens een donderwolk. 

De paniekaanvallen bleven maar komen

Van de een op andere dag merkte ik dat ik zo veel stress had, alles was me te veel. Ik kon alleen maar huilen en ik vond mijn kinderen meer een last dan dat ik ervan kon genieten. En zo ben ik helemaal niet, dit is alles wat ik wou, er is iets mis! Ik was zo angstig en de paniekaanvallen bleven maar komen. Toen ik merkte dat mijn gezin hieronder begon te lijden, ben ik naar de huisarts gegaan waar ik in huilen uitbarstte. Die verwees me door naar een psychiater, maar de wachtlijst was veel te lang, er moest nú iets gebeuren. Bij kind & gezin (consultatiebureau) vertelde ze over ‘Moeder & Baby’, een centrum gespecialiseerd in postnatale depressie. Ik mocht al snel op intake komen!

In opname voor mijn postnatale depressie

Het werd vrij duidelijk dat ik in opname zou gaan. De medewerkster vertelde mij dat er drie opties waren die ze aanbieden. Zo bieden ze aan: hulp aan huis waarbij zij het gezin thuis ondersteunen, dagopname waarbij je twee keer in de week met je baby (en heel soms de partner) naar het moeder & baby centrum komt, of in volledige opname. Dat eerste was voor mij geen optie, ik had hulp nodig, veel hulp. Maar een volledige opname zou ik nooit kunnen dan had ik mijn partner en Julie moeten achterlaten. Er ging van alles door me heen. In overleg kwamen we uit op dag opname. En zo begon mijn traject in de dag opname. 

Leren over mijn angsten

Met lood in mijn schoenen en de tassen ingepakt gaan Olivia en ik naar het centrum waar wij de komende maandagen en donderdagen onze dag gaan doorbrengen. Jonas geeft mij nog een kus en wenst me veel succes. Eenmaal daar stelden de andere drie mama’s zich voor en stelden ze mij op mijn gemak. Er zijn verschillende therapieën op de dag met elkaar en individueel. Ook ben je veel met je kindje bezig en is er begeleiding om je te ondersteunen. Ik heb enorm veel angst voor wiegendood en stikgevaar, dit bleek al de eerste dag. Elke keer leerde ik meer over mijn angsten, nare gedachten naar mijn kindjes en trauma’s uit het verleden. En begreep ik steeds meer dat ik hier niet voor heb gekozen maar het mij (ons) overkomen is. Ik ben er voor de volle 100 procent voor gegaan.

Licht aan het einde van de tunnel

We zijn inmiddels iets meer dan drie maanden verder en mijn einde in opname is in zicht, er is licht aan het einde van de tunnel. De tunnel die eens zo donker was dat het mij had overgenomen, zowel lichamelijk als geestelijk.

Ik ben enorm trots op het geduld van mijn gezin en vooral de hulp, liefde en het begrip dat ik van iedereen heb mogen ontvangen. We zijn er nog niet maar het einde ziet er voor mij rooskleurig uit, ik kan eindelijk weer genieten van de kleine dingen.

Het doorbreken van het taboe rondom postnatale depressie

Toen ik op het internet informatie zocht en met familie praatte over mijn depressie merkte ik dat hier een enorm taboe op heerst. Ik vind dat dit anno 2024 weleens over mag zijn! Het is oké om niet altijd maar de happy mom te zijn en het is oké als je er soms even anders over denkt. Daarom ben ik een Instagram account begonnen ‘Olive & Me’ om andere mama’s een hart onder de riem te steken en te laten weten dat zij niet alleen zijn. Want een postnatale depressie overkomt je en het voelt verschrikkelijk alleen. Schaam je niet om hulp te zoeken, het wordt alleen maar beter.