Mijn ervaring met 2 keer een keizersnede

Dit is mijn verhaal en mijn ervaring met bevallen met een keizersnede. Ik heb het 2 keer mogen meemaken. In 2021 ben ik bevallen van onze oudste dochter met een spoedkeizersnede en in 2024 ben ik bevallen met een geplande keizersnede van onze jongste dochter. 

Van kinderwens naar bevalling

Aangezien ik diabetes heb was het niet vanzelfsprekend om in verwachting te raken. Samen met mijn internist was het van belang om de suikers zo goed mogelijk gereguleerd te krijgen. Vanaf het moment dat mijn suikers gereguleerd waren, mocht ik stoppen met de anticonceptie. In december 2020 had ik een positieve test in handen! Al snel ging ik me verdiepen in de mogelijkheden met betrekking tot de bevalling. Wat waren mijn wensen en waar voelde ik mij goed bij?

Een bevalplan: hoe zou mijn ideale bevalling eruit zien?

Menig pufcursus, zwangerschapsgroepjes en alternatieve manieren van bevallen kwamen voorbij. De nodige online filmpjes werden bekeken en aan de hand daarvan probeerde ik een plan voor mijzelf op te stellen. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk niet echt een plan had en op een paar losse punten na ook geen behoefte had aan een plan. Ik zou wel gaan zien wat er op dat moment nodig was. Dat was maar goed ook, want de bevalling liep anders dan verwacht. 

Ons meisje lag in stuit

Tijdens de echo controle van 16 weken lag onze oudste dochter al in stuit. Niet raar en eigenlijk liggen veel kinderen dan met het hoofdje naar boven want ja er is nou eenmaal veel ruimte in die periode van de zwangerschap. Maar naarmate de tijd verstreek bleef ze steeds vaker op de echo’s in stuit liggen. De gynaecologe gaf aan dat dit geen enkel probleem is, want er was tenslotte nog tijd genoeg voor een natuurlijke draaipoging. Maar, ik weet nog dat ik tegen mijn man zei ‘’ze gaat niet draaien’’. Ik voelde aan alles dat dit haar weg was om te groeien in mijn buik. En inderdaad, met 38 weken zwangerschap lag ze nog steeds in stuit.

Wordt het een vaginale stuitbevalling of keizersnede?

Tijdens de een na laatste controle kwamen wij erachter dat, zoals gedacht, onze dochter nog steeds in stuit lag. In goed overleg hebben wij besloten een uitwendige versie te proberen. Met klamme handjes ging ik die dag naar het ziekenhuis en hoopte dat het zou lukken. Want vaginaal bevallen was wel echt mijn wens. Maar ik was er ook van overtuigd dat ik niet vaginaal wilde bevallen van een baby die in stuit lag, dus als de versie niet zou lukken wilde ik een geplande keizersnede. Na meerdere pogingen lukte het helaas niet om de kleine meid te laten draaien. De knoop werd doorgehakt, ze zou gehaald worden door middel van een geplande keizersnede.

De bevalling begon eerder dan de geplande keizersnede

De geplande keizersnede stond vast, ze zou gehaald gaan worden met 38 weken en 3 dagen zwangerschap. Maar ik kreeg al eerder spontaan weeën. Dit veranderde de geplande keizersnede in een spoedkeizersnede. Ergens vond ik dit heel prettig, want het overviel mij en ik had geen tijd meer om zenuwachtig te zijn voor de geplande keizersnede. 

Een voorspoedige spoedkeizersnede

Eenmaal op de OK aangekomen was onze dochter al heel erg snel ter wereld. Terwijl zij gecontroleerd werd door de kinderarts en mijn man bij haar was, werd ik gehecht en werd onze dochter aan mij overgedragen. Alles verliep zo enorm voorspoedig, ik voelde mij gehoord, gezien en kon niet wachten om thuis verder te herstellen. De eerste dag in het ziekenhuis was pittig, mijn wond deed pijn en uit bed komen was een flinke klus. Maar de roze wolk waar ik op zat zorgde ervoor dat ik het aankon. Op naar huis en daar verder herstellen. 

Opnieuw een keizersnede bij de tweede dochter

In 2024 is onze tweede dochter geboren. Eigenlijk had ik bij haar maar één wens en dat was vaginaal bevallen. Ik wou mijn litteken niet nog een keer open laten halen en het leek mij ook een bijzondere ervaring om deze keer vaginaal te mogen bevallen. Met daarnaast dat een herstelperiode van zes weken en een rondrennende peuter mij nou niet echt een top match leek. Maar het bleek al snel dat ook dit kindje in stuit lag en ik voelde met 24 weken zwangerschap al wel dat dit dezelfde situatie zou zijn als de vorige keer. Ik baalde, was gefrustreerd en boos op mijzelf want waarom kon ik nou niet ‘’normaal’’ bevallen. Maar hoe verder ik in de zwangerschap kwam hoe meer rust ik kreeg. Dit was blijkbaar het pad dat mijn kindjes bewandelen. En dat was helemaal oké. Ook onze tweede dochter is gehaald met een keizersnede en, ondanks dat ik bang was moeizamer te kunnen herstellen, ging deze keizersnede en het herstel mij eigenlijk nog beter af. Inmiddels weet ik ook dat mijn baarmoeder tijdens een zwangerschap een bepaalde vorm aanneemt waardoor de kindjes zich wel in stuit moeten ontwikkelen, omdat er anders geen plek is.

Ik wil alle vrouwen die zijn bevallen door middel van een keizersnede of de vrouwen waar deze nog op de planning staat meegeven dat je niet faalt als je niet vaginaal kunt/wilt bevallen. Het is jouw lichaam, jouw keuze en dit is eenmaal de weg van het kindje in je buik. In plaats van je ertegen te verzetten is het mooi om het te omarmen. Want bevallen met een keizersnede is ook topsport!