IK, slechts 2 letters, 1 woord, maar het heeft oh zo’n grote impact op de ontwikkeling van onze dreumes.
Het zelfbegrip… Snappen dat zij een eigen wil heeft en iets zelf kan doen. Snappen dat wij papa en mama zijn en zij (ik) Isabelle en dus een eigen persoontje is… Een paar dagen geleden was ze ineens een pop aan het troosten omdat papa had uitgelegd dat de baby aan het huilen was. Hij liet haar zien hoe je de baby moest troosten. En dan kom ik meteen aan bij het volgende punt wat ze heeft geleerd: gedrag kopiëren. Isabelle krijst (ze doet alsof de baby huilt) en troost haar vervolgens door de pop op haar schouder te leggen en vast te pakken.
Bellen! Met een telefoon van mama, een speelgoedtelefoon, een afstandsbediening… Eigenlijk alles dient als telefoon. En dit doet ze vol overtuiging op een ‘zet wat zachter’ volume en met bijpassende emoties en mimiek…
Opruimen! Niet langer maakt ze alleen een hoop zooi maar ruimt ze ook daadwerkelijk op! Wanneer ik haar vraag om de gemaakte rommel op te ruimen doet ze dit trots! En omdat mama dan heel trots “Goed zoooo!” roept en in haar handen klapt, pakt Isabelle elke mogelijkheid aan om iets op te ruimen en dan vervolgens zelf in haar handen te klappen en te zeggen: Tadaaa! Heel aandoenlijk!
